Radziecki program promów kosmicznych Buran

W czasach zimnej wojny nie tylko stany zjednoczone opracowały statki orbitalne wielokrotnego użytku sławne Space Shuttle. Również ZSRR opracowało swoją koncepcję takiego pojazdu. Budowa kadłuba jest bardzo podobna do amerykańskiego pierwowzoru, jednak napęd jest zupełnie inny. Buran w przeciwieństwie do Space Shuttle posiada silniki umożliwiające mu lot w atmosferze ziemskiej i lądowanie na dowolnym lotnisku. Amerykański prom kosmiczny po wejściu w atmosferę jest tylko szybowcem. Burany odbyły ponad 20 lotów załogowych w atmosferze ziemskiej i jeden bezzałogowy lot orbitalny w 1988 roku. Do transportu promu i testów aerodynamicznych wykorzystano specjalnie zaprojektowany samolot Antonov An-225 . Wahadłowiec radziecki był wynoszony przez rakietę Energia (najpotężniejsza aktualnie zbudowana), która mogła razem z ośmioma dopalaczami wynieść na niską orbitę nawet 200ton. W założeniu miała być rakietą w pełni odzyskiwaną. W momencie startu całą siłę nośną dostarczała rakieta Energia, w przeciwieństwie do amerykańskiego promu w którym siłę nośną stanowią główne silniki promu razem z bocznymi rakietami pomocniczymi na paliwo stałe.

Poniżej zdjęcie Burana w Paku Gorkiego w Moskwie:


Zobacz większe

Fragment filmu dokumentalnego o Buranie w serwisie YouTube:



Bajkonur, Kazachstan. Zawalony hangar z wahadłowcem Buran:


View Larger Map

Więcej informacji można znaleźć klikając linki w tekście, a także na stronach:
http://www.buran.ru
http://www.buran-energia.com/
Filmy o buranie w serwisie YouTube
Russianspaceweb.com